در جامعه به کسی که خوب حرف بزند یا با دیگران خوش برخورد باشد یا خوب افراد را تحویل بگیرد مؤدّب می گویند. امّا ادب از منظر بزرگان به این مقدار ختم نمی شود؛ به فرموده بزرگی ادب یعنی هر فعل مشروعی که به زیباترین صورت انجام می شود و این تعریف در تمام شئون زندگی مصداق پیدا می کند و تمام گفتار و رفتــار و عمـــلکرد های شـبانه روزی هر انــسان را در بر می گیرد. مثلاً کسی که می خندد باید اولاً صدایش را موقع خندیدن بلند نکند و ثانیاً دندانهایش در لحظه خندیدن بیش از اندازه دیده نشود. یا کسی که خیلی خوب لباس می دوزد و کارش را تمیز و مرتّب ارائه می دهد، او را در این کار مؤدّب می گویند؛ و همچنین کسی که خطّ خوبی دارد در زمینه نوشتن ادب را رعایت کرده است.    زیرا این افراد اولاً کارشان مشروع است، ثانیاً کار را به بهترین نحو ممکن انجام داده اند. شاید این سؤال در ذهن خطور کند؛ انسان برای آنکه در تمام مراحل زندگی مؤدّب باشد از کجا و از چه کسی باید الگو بگیرد؟ پاسخ این سؤال را باید اینگونه عنوان کرد که می بایست از منبعی کمک گرفت که او مؤدّب ترین مخلوق باشدو او نیز این ادب را ازمنبع بی عیب ونقصی آموخته باشد واین الگوی بشر کسی نیست جز نبیّ مکرّم اسلام حضرت محمّد (صلّ الله علیه و آله و سلّم) که معلمشان خالق هستی بود‍، و آن حضرت در تمام شئون برای ما مسلمین راه و روش ارائه فرموده اند.

کلمات کلیدی : ادب